Wat volgde was een groepsapp waarin werd gegrapt over de niet doordachte beslissing en tips over voeding en uitrusting. Hoewel eenieder wist dat de voorbereiding veel te kort was, leefden ze er stiekem toch naar toe. Wat het extra spannend maakte, was het vooruitzicht dat de route niet zichtbaar uitgezet zou worden maar geheel via een GPX-bestand diende te worden gelopen.
Precies één maand later, op 28 januari, waren de weersomstandigheden ideaal en stonden ze met 14 andere deelnemers aan de start in Schaesberg te Landgraaf. Wat volgde was een tocht die gekenmerkt werd door humor, hoogtemeters, gedeelde smart, kalibratie van horloges, gevloek maar vooral plezier. Na ruim 19 kilometer moest Christian jammer genoeg vroegtijdig stoppen. Gezondheidsklachten maakten het voor hem niet mogelijk om nog verder door te gaan. Betreurend dat het gezelschap niet meer compleet was, voelden Renée en Tom zich gesterkt om de afstand toch te volbrengen.
Gaandeweg werd duidelijk dat een gedeelte van de route niet juist was afgelegd, waardoor zij ‘al’ met 37km de finish zouden bereiken. Zij besloten dat het aantikken van deze ‘magische’ afstand zwaarder woog dan de uitgestippelde route en namen zich voor om na de finish door te rennen naar Bocholtz.
Na een welkom ontvangst bij de finish en overhandiging van de medaille, werden Renée en Tom uit het klassement geschrapt en vervolgden zij al rennend hun weg huiswaarts. Wellicht dat de laatste paar kilometers extra bijzonder waren. Toen zij beiden wisten dat ze het gingen redden, kon de laatste inspanning uit hun benen werden geperst en bereikten zij na 50.3km het centrum van Bocholtz.
Foto’s: Frank Jeurissen en Parkstadfoto.
