WDZ SKI WILDKOGEL 2024

Bleek vorig jaar een touringcar vullen voor de WDZki-reis nog te ambitieus. Dit jaar is daar geen sprake van. Met 45 deelnemers is de touringcar van Jan Vliex op een enkele plek na bezet. De stoelen zijn extra dicht op elkaar gezet, zodat iedereen erin past. En zo verzamelen op dinsdagavond 16 januari liefst 45 WDZ wintersporters zich op de parkeerplaats bij het sportcomplex van WDZ.

Net voor vertrek krijgt iedereen nog een toepasselijke goodiebag, met onder andere een unieke WDZki nekwarmer, de nodige energie voor op de piste en - niet onbelangrijk - wat trinkgeld. Nadat de bagage in de bus getetrist is, kunnen Jan en Harald de bus vol gas richting Bramberg sturen. Maar zo snel als we weg zijn, zo snel moet ook alweer een eerste stop gemaakt worden. Sommigen steken hun enthousiasme namelijk niet onder stoelen of banken. Maar laten dat achter op de trap bij de wc. Eenmaal weer op pad, ijzelt het een groot deel van de reis behoorlijk. Waar je met ijzel ongelukken kunt verwachten, gebeurt dat ook. Wonderlijk genoeg gebeuren die ongelukjes ín de bus, niet erbuiten.

Na een ijzige nacht buiten de bus en een pittige nacht in de bus, doemt rond 8 uur ‘s ochtend tussen de besneeuwde bergen het pittoreske Bramberg op. Net buiten Bramberg, op zo’n 10 minuten lopen van de lift, bevindt zich Hotel Wolkensteinbär. Een familie- en kinderclubhotel waar vooral veel groepen kinderen en pubers zitten. Onder die laatste groep scharen we ook maar de WDZki-groep.

Ondanks de moeizame nacht, zorgt de sneeuw in de zon ervoor dat alle vermoeidheid verdwijnt als sneeuw voor de zon. Na het uitladen van de spullen, een stevig ontbijt en het aantrekken van de ski- en snowboardkleding, zijn de pistes niet langer te weerstaan. Iedereen begeeft zich al snel te voet naar de lift om de eerste meters te kunnen maken. Eenmaal met de Smaragdbahn boven aangekomen, stelt het gebied allesbehalve teleur. Wildkogel-Arena blijkt een perfect gebied voor de WDZki-reis. Goede sneeuw, heerlijke brede pistes en helemaal niet druk. De 75 kilometers aan pistes zijn zowel geschikt voor de beginnende als voor de meer ervaren wintersporter.

Na een mooie dag op de pistes schuift ‘s avonds nagenoeg iedereen aan voor het diner in het hotel. Waar de een vermoeid op tijd het bed in duikt, proeven anderen al voorzichtig een eerste keer van de apres ski.

Het ontbijt op dag 2 wordt alweer vroeg geserveerd, want de bus zet al op tijd koers richting een ander skigebied: Zillertal Arena. Onder Zillertal Arena vallen onder andere Königsleiten en Gerlos. Met name dat laatste dorp staat bekend om z’n apres ski. Daarom is het plan om na het skiën met z’n allen te apres skiën in Luigi's Turbo Bar in Gerlos. Voordat het zover is moeten we eerst het skigebied nog bereiken. Met de vers gevallen sneeuw van die nacht, liggen de wegen er besneeuwd bij. Maar uiteindelijk weet Jan ons ijzig kalm in Hochkrimml af te zetten, vanuit waar iedereen z’n eigen weg over de in totaal 140 kilometers aan pistes kan gaan zoeken.

Ook in Zillertal Arena liggen de pistes er goed bij. Desondanks kiezen gaandeweg de middag steeds meer WDZ wintersporters ervoor de pistes te laten voor wat ze zijn en op het terras van Seppi’s neer te ploffen. Met ook de wandelaars Lars en Vincent op de berg, verandert Seppi’s steeds meer in een buitenclub. Rond een uur of 4 wordt lichtelijk geolied de talabfahrt naar Gerlos ingezet. Nadat iedereen onderaan de berg de spullen in de bus heeft opgeborgen, volgt een absoluut hoogtepunt van de WDZki 2024: apres ski met alle WDZ wintersporters in Luigi’s Turbo Bar. Er wordt gestagedived, achter de bar uitgeholpen, een Chinese rijsttafel verorberd en er wordt uit volle borst meegezongen met alle apres ski klassiekers. Kortom, een memorabele avond.

Op de terugweg vanuit Gerlos springen een paar fervente apres skiërs in Bramberg uit de bus om nog een paar uurtjes door te gaan in Restaurant en Pizzera Bergschmied (die na het eten transformeert in een apres ski bar). Voordeel van apres skiën in een pizzeria: voor wie is vergeten te eten in Gerlos brengt, net als op de piste, een pizzapunt uitkomst. Tot slot sluit nog een klein groepje de dag gezamenlijk af in de sauna.

Op dag 3 blijkt de dagstart al iets moeilijker te gaan dan op de andere twee dagen. Waar het aanvankelijk de bedoeling was dat Jan iedereen weer met de bus in Zillertal Arena zou afzetten, wordt uiteindelijk besloten dat dit niet hoeft. De ene helft blijft liever in Wildkogel Arena, degenen die wel naar Zillertal Arena willen kunnen daar met de ski-bus (een lijnbus die je gratis door het wintersportgebied rondrijdt) naartoe. Waar bij aankomst in Zillertal Arena 12 man het maximale uit het skigebied willen halen en de ruim 40 km op en neer van Hochkrimml naar Zell am Ziller gaan maken, besluiten 8 man om, uitgeput door de lange rit in de ski-bus, het maximale uit de hutten te halen. Weer een andere WDZkier vult de ochtend door, naar achteraf blijkt onnodig, in z’n eentje met de ski-bus naar Gerlos te reizen om z’n spullen te zoeken.

Uiteindelijk treft de groep van Zillertal Arena elkaar aan het einde van de middag in Königsleiten. De ene helft moe en voldaan. De andere helft moe en vol. Toch weet ongeveer iedereen die avond de weg naar de apres ski in de schirmbar en Bergschmied nog te vinden. Vermeldenswaardig daarvan is dat een enkeling nog kennis maakte met de Oostenrijks/Nederlandse tongval. En dat menigeen in de apres ski danig onder de indruk bleek van de WDZ wintersporters. Een aantal apres skiërs staarden zich namelijk letterlijk blind op onze jongens.

Op dag 4 worden sommigen meer dood dan levend wakker. Echter, de wetenschap dat dit de laatste dag is, zorgt ervoor dat de energie weldra weer volop door de lichamen giert. Dat wordt beloond met heus Kaiserwetter op de pistes van de Wildkogel Arena. Bijna iedereen gaat deze laatste dag de piste op om nog een keer te genieten van de perfecte omstandigheden. Groepjes WDZ wintersporters komen elkaar tegen, sluiten bij elkaar aan en raken elkaar weer kwijt. Het zorgt ervoor dat de hele Wildkogel Arena bezaaid is met WDZ wintersporters.

Tijdens de lunch wordt nog een laatste overheerlijke kaiserschmarrn, käsespätzle, Tiroler gröstl of schnitzel verorberd. De dag wordt om half 4 gezamenlijk afgesloten bij de Wildkogel Alm. Na een laatste drankje en het schieten van een paar groepsfoto’s daalt iedereen terug naar Bramberg af. Pelle doet dat al paraglidend het snelst. De meesten doen het met gevaar voor eigen leven via de talabfahrt over de rodelbaan. De langste verlichte rodelbaan (14 km) ter wereld. Dat dan weer wel.

Uiteindelijk (be)landt iedereen veilig beneden en schuift iedereen voor het laatste avondmaal aan in Hotel Wolkensteinbär. En daarmee komt de WDZki-reis 2024 langzaam ten einde. Uiteraard verloopt ook de terugreis niet probleemloos. Zo moet de achterdeur van de bus met een spanband vastgezet worden en moet net als op de heenweg binnen afzienbare tijd een extra stop ingelast worden. Hieruit blijkt overigens wel het lerend vermogen van de deelnemers; op de terugweg hoeft alleen een zakje met inhoud achtergelaten te worden.

Desondanks is de WDZki-reis 2024 op wat verdwenen tassen, jassen, en skipassen na (die overigens na verloop van tijd allemaal weer tevoorschijn kwamen) zonder problemen verlopen. Er zijn geen ongelukken gebeurd. Of in ieder geval niet op de piste.

Uniek om met zo’n grote groep op reis te zijn in zo’n goede harmonie. En natuurlijk is er van alles gebeurd. In veel gevallen gaat het om een gevalletje: daar had je bij moeten zijn. Laat dat dus vooral een tip voor volgend jaar zijn: zorg dat je erbij bent.

Grote dank aan de organisatie Erwin, Koen, Tom, Ralf en uiteraard Tim voor de geweldige video!

---