VERSLAG WDZKIE 2023 KAPRUN-MAISHOFEN

De uitnodigingen om deel te nemen gingen (misschien aan de late kant) eind juli 2022 de deur uit. Desondanks waren wij er zelf van overtuigd een ruime groep bij elkaar te krijgen. Vandaar dat er aanvankelijk werd gedacht om met een touringcar af te reizen, wat later toch te hoog gegrepen bleek.

Het aantal deelnemers bleef steken op 25: een gemengd gezelschap van skiërs, boarders en wandelaars, van jonge volwassenen tot oudere volwassenen. Deze mengelmoes was precies wat we voor ogen hadden: onder het motto 'Vier tsezame' wilden we elk lid van de WDZ-familie de mogelijkheid bieden om mee te gaan.

Na de eerste voorbereidingsbijeenkomst was de stemming onder de deelnemers al meteen goed. Er werd een appgroep aangemaakt waarin werd afgeteld naar 4 januari en berichten voorbijkwamen als "nog een paar nachtjes slapen" en "wie is 't mit der sjneij doa?". Het was aan het vooruitziende oog van de organisatie te danken, dat er al rekening was gehouden met weinig sneeuw.

En toen was het eindelijk 4 januari 2023 en joong 't loos! 

4 januari

De jonge volwassenen konden niet wachten en vertrokken om 1:00 uur 's nachts om op 4 januari al op te latten te staan. Ze arriveerden rond de klok van 8:30 uur bij het hotel, waar tot hun verbazing een ontvangstcomité aanwezig bleek te zijn. De overige deelnemers druppelden in de loop van de dag eveneens binnen, waarna om 19:30 uur gezamenlijk gegeten werd en de nodige goudgele rakkers naar binnen werden gewerkt. Het duurde niet lang totdat de sterke verhalen de overhand begonnen te krijgen. De ervaren skiërs kwamen met goede adviezen aan het adres van de beginners, over hoe het moest en hoe je dit en hoe je dat zus en zo zou moeten doen. Er werd gelachen, gezongen en er vlogen allerlei Trinksprüche in de rondte. Uiteindelijk ging iedereen naar bed om alvast te dromen van de witte pistes en de capriolen die zouden gaan volgen.

5 januari

Iedereen zat al om 07:30 uur aan het ontbijt, wat ervoor zorgde dat - tot ieders verbazing - de hele groep rond 8:15 uur in de auto zat richting de gletsjer van Kaprun. Daar aangekomen werden de skikaarten gehaald en ging het bonte gezelschap per WDZkie-lift op weg naar het avontuur, in 'der weisse Rausch' van Kaprun. In de lift kwamen er opnieuw vragen over de aard en de hoeveelheid sneeuw op de pistes. Boven aangekomen werd deze vraag tot ieders opluchting met een voldoende beantwoord. Ieder trok zijn plan: de ouderen besloten om bij elkaar te blijven en de jeugd vloog er ook op uit. Bootcamp Bert bleek zowaar een eigen skileraar te hebben gevonden in de persoon van Harald Everartz, die samen met zijn zoon Mark eveneens in ons hotel verbleef. Om 15:00 uur werd er afgesproken in de après-ski bar boven bij de lift en daar werden al gauw de eerste sterke verhalen van de dag uit allerlei verschillende mouwen geschud. Bert was bekaf, zoals het een echte bootcamper betaamt, maar had genoten. De bonte WDZkie-stoet verplaatste zich vervolgens naar après-ski bar Pavillon in hartje Kaprun, die een schot in de roos bleek te zijn. Hier was alles voorhanden: bier, Hüttenburgers en sjtimmung. Rond 21:00 uur werd er besloten richting hotel te gaan om daar in de bar nog iets te drinken.

6 januari

Rond 7:30 uur zaten er opnieuw al enkelen aan het ontbijt, al hadden sommigen de startmotor kapot. Na wat gekuum links en rechts werd er rond de klok van 8:15 toch weer door iedereen die wilde skiën of snowboarden koers gezet richting de gletsjer. Daar werd tot rond de klok van 11 leuk geskied, waarna door de toenemende drukte werd besloten de gletsjer te verlaten om af te dalen naar het skigebied van Kaprun. De pistes aldaar lagen er beter bij dan eenieder had gedacht. Er werd dan ook naar hartelust geskied, maar even onderbroken voor een gezamenlijke lunch bij de Alpenranch. Deze dag werd vervolgens afgesloten bij de après-ski bar onder aan de pistes van Kaprun. Omdat de stemming er deze keer niet echt in wilde komen, besloten we dan maar weer naar Pavillon te gaan. Daar ontvouwde zich een Groundhog Day-achtig ritueel van de dag ervoor, met dit verschil dat wij ons al zo thuisvoelden dat er zowaar werd gestagedived. Rond 22:00 uur begaven de meesten zich naar het hotel, doch enkele jonge volwassenen vonden dit te vroeg en kwamen later met de taxi huiswaarts.

7 januari

Op deze morgen zaten enkelen bij het ontbijt al fanatiek te toepen. Het was immers de dag van het Kwajongconcours, het kaarttoernooi bij WDZ. Tijdens het ontbijt kwam het menigeen ter ore, dat er de voorgaande nacht een wandeltrip had plaatsgevonden voor jonge volwassenen. Die hadden zich uit kostentechnisch oogpunt al op ruime afstand van het hotel laten afzetten, waardoor ze nog 30 minuten hadden moeten wandelen om in bed te geraken. Doch ondanks de late thuiskomst - en dit moet ook vermeld worden - zaten de skiërs/boarders rond 8:20 uur weer in de auto naar het skigebied van Zell am See, waar tot de lunch goed werd geskied. Die lunch werd genuttigd in de AreitLounge, een top restaurant waar de zon zich op het grote terras van zijn allerbeste kant liet zien. Tja, en toen er tijdens de tapaslunch livemuziek begon te klinken, konden sommigen de verleiding niet weerstaan om de skies alleen nog onder te binden voor de Talabfahrt, die eindigde bij de Schirmbar onder aan de liften van Zell am See. Hier waren ondertussen ook de wandelaars aangesloten, die vanwege het prachtige weer naar de gletsjer waren gegaan. Om aan te geven dat WDZ einsame Spitze is, hadden ze op een hoogte van 3009 meter een foto van zichzelf met de WDZjaal gemaakt. De Schirmbar bleek echter niet zo gezellig, waardoor voor de zekerheid maar weer koers werd gezet richting Pavillon in Kaprun: Groundhog Day all over again met opnieuw bier, Huttenbürger en sjtimmung. Na vertrek van de grote groep bleven uiteraard enkele jonge volwassenen achter, om pas vroeg in de ochtend per taxi huiswaarts te keren.

8 januari

De dag van het vertrek, goed te merken aan de opkomst voor het ontbijt. Waar het normaal rond 7:30 uur al Hochbetrieb was, bleef het nu stil. De eersten meldden zich pas rond 8:30 uur. Na lekker op het gemak het ontbijt verorberd te hebben, vertrok eenieder naar de hotelkamers om zijn of haar koffer te pakken. Rond 10:30 uur vertrokken de laatsten richting Bocholtz. Op de Autobahn was het behoorlijk druk, maar rond 21:00 uur bleek iedereen desondanks veilig thuis aangekomen. Met onuitwisbaar mooie herinneringen aan deze superleuke en -gezellige WDZskie-reis 2023.

Langs deze weg willen wij iedereen dan ook van harte bedanken voor zijn of haar gezellige inbreng en hopen we dat dit niet de laatste WDZkie-reis geweest is!

Auf Wiedersehen!

Koen, Tim, Ralf en Erwin.